پژوهشگران موسسه «ماكس پلانك» آلمان در بررسي‌هاي خود كشف كردند كه سلولهاي عصبي چگونه مي‌توانند بوهاي مختلف را از هم تشخيص دهند.

اين پژوهشگران با انجام آزمايشاتي دريافته‌اند كه موش‌هايي كه يك گيرنده ويژه در مركز بويايي مغز آنها خاموش شده است، مي‌توانند سريع‌تر از موش‌هاي عادي بوها را تشخيص دهند.

اين پژوهشگران براي نخستين بار موفق شدند كه «بازدارندگي جانبي» را در دستگاه بويايي تأئيد كنند.در سطح مولكولي، بوها به گيرنده‌هاي سلول‌هاي بويايي حاضر در مخاط بيني مي‌رسند و در آنجا به سيگنال‌هاي عصبي تبديل مي‌شوند.

اين سيگنال‌ها در بخشي از مغز به نام پياز بويايي پردازش مي‌شوند. در شبكه نوروني، اين سيگنال‌ها به نوع ويژه‌اي از الگوهاي الكتريكي تبديل مي‌شوند و به كورتكس و ديگر فضاهاي مغز مي‌رسند و در آنجا شناسايي شده و به اين ترتيب بوها تشخيص داده مي‌شوند.

همچنين اين دانشمندان براي نخستين بار با انجام آزمايشاتي روي مدل‌هاي حيواني موفق شدند چگونگي انجام اين پردازش نوروني تحريكات بويايي را مستقيما نشان دهند.

اين پژوهشگران در اين خصوص اظهار داشتند: «ما پردازش اطلاعات را در پياز بويايي مغز موش دستكاري كرديم سپس اثرات اين دستكاري ژنتيكي را بر پايه زمان عكس العمل نورون‌هاي اين منطقه به اطلاعات بويايي مورد بررسي قرار داديم.

به اين ترتيب ما دريافتيم كه با متوقف كردن يك گيرنده ويژه، تركيبات بويايي شبيه به هم بسيار سريع‌تر و دقيق‌تر از موش‌هاي گروه كنترل پردازش مي‌شوند.»

در اين آزمايش روي مدل‌هاي حيواني اصلاح ژنتيكي شده، زمان عكس العمل در حدود 50 هزارم ثانيه كاهش يافت.

منبع: Science Daily